معنی شهرى نزدیک رشت
حل جدول
لاکان
شهری نزدیک رشت
لاکان
شهرى نزدیک آمل
رینه
شهرى نزدیک ابهر
سلطانیه
شهرى نزدیک رودبار
لوشان
شهرى نزدیک سارى
کیاسر
شهرى نزدیک قوچان
باج گیران
شهرى نزدیک بم
نرماشیر
شهرى نزدیک تبریز
شبستر
شهرى نزدیک نطنز
بادرود
شهرى نزدیک شاهرود
بیارجمند
شهرى نزدیک شیراز
کوار
شهرى نزدیک دشتستان
شبانکاره
واژه پیشنهادی
خمام
لغت نامه دهخدا
رشت. [رِ] (مص مرخم) رشتن و ریسیدن. (ناظم الاطباء) (برهان). || (ن مف) مخفف رشته که معمولاً در اول آن اسم یا کلمه ای بیاید: دست رشت و...
- پای رشت، آنچه با پای رشته شده باشد. (یادداشت مؤلف).
- چرخ رشت، که با چرخ رشته شده باشد. (یادداشت مؤلف).
- دست رشت، که با دست رشته شده باشد. (از یادداشت مؤلف).
|| (اِ) وا. || طینت و طبیعت و سرشت. (ناظم الاطباء). سرشت و طینت. (برهان). سرشت. (فرهنگ جهانگیری) (از شعوری ج 2 ورق 17):
طبع نقاشش به کلک دودرشت
خانه ٔ مانی و آزر سوخته.
(از فرهنگ جهانگیری).
|| (ص) کهنه و فرسوده و از هم فروریخته. (یادداشت مؤلف) (از شعوری ج 2 ص 17). چیزی که از هم فروریزد چون کوشکی یا جامه ٔکهن شده را گویند رشت شده است. (لغت فرس اسدی چ عباس اقبال ص 48):
حاکم آمد یکی بغیض و شبشت
ریشکی گنده و پلیدک و رشت.
معروفی بلخی.
روان راست نو حله ای از بهشت
که هرگز نه فرسوده گردد نه رشت.
اسدی.
کجا خانه ای بد بخوبی بهشت
از آتش دمان دوزخی گشت رشت.
اسدی.
و رجوع به رَشْت شود.
معادل ابجد
1496